Wybierasz się na wycieczkę do Indii? Poniżej podaję kilka porad i informacji z którymi warto się zapoznać planując podróż.

DANE PODSTAWOWE

Nazwa polska: Republika Indii
Nazwa oryginalna: Bharatiya Ganarajya
Stolica: New Delhi
Polożenie: Azja Południowa, nad Morzem Arabskim i Zatoką Bengalską, pomiędzy Birmą a Pakistanem
Ludność: 1,080,264,388 (2005)
Powierzchnia: 3,287,590 km²
Języki: angielski (oficjalnie jedynie pomocniczy język urzędowy, jednak jest najważniejszym narzędziem komunikacji na poziomie kraju), hindi (pierwszy język urzędowy, język ojczysty około 30% ludności), pozostałe języki urzędowe: bengalski, telugu, marathi, tamilski, urdu, gujarati, malayalam, kannada, oriya, pendżabski, assamski, kaszmirski, sindhi oraz sanskryt; hindustani jest popularnym wariantem hindi/urdu, powszechnie używanym w północnych Indiach; 24 języki ma ponad milion użytkowników, liczne inne języki i dialekty
Religie: hinduiści 81,3%, muzułmanie 12%, chrześcijanie 2,3%, Sikhowie 1,9%, inne grupy łacznie z buddystami, dżinistami i parsi 2,5%
Najniższy punkt: Ocean Indyjski, 0 m
Najwyższy punkt: Kanchenjunga, 8,598 m
Święto narodowe: 26.01 - 60. rocznica proklamowania republiki (1950)

AMBASADY

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Indii

ambasador: Piotr Kłodkowski
Indie, New Delhi, 50-M Shantipath, Chanakyapuri, 110 021
Tel.: 00 91 11 414 96 900 Tel. dyżurny: 00 91 11 414 96 955 Faks: 5359915-76 20 53 145
newdelhi.amb.sekretariat@msz.gov.pl
www.newdelhi.polemb.net

Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Mumbaju

konsul generalny: Janusz Byliński
Indie, Mumbaj, Manavi Apartments, 2nd Flr., 36, B.G.Kher Marg (Ridge Rd.), Malabar Hill, 400 006
Tel.: +91 22 2363 3863, +91 22 2363 3864, +91 22 23 Tel. dyżurny: +91 9987816618
mumbai@mumbaikg.polemb.net cons@mumbaikg.polemb.net econom@mumbaikg.polemb.net
www.mumbaikg.polemb.net

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Kalkucie

konsul honorowy: Mohan Goenka (język konsula hindi, angielski)
Indie, Kalkuta, 687 Anandapur, EM Bypass, 700001 West Bengal
Tel.: (00-91-33) 13-62-64 Faks: (0091-33) 6613-68-00
pol_kon_kol@emamigroup.com emami@vsnl.com

Strona Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP

http://www.msz.gov.pl/

WIZY, PRZEPISY

Wiza, przepisy wjazdowe
Przy wjeździe do Indii konieczna jest wiza. Wjazd bez ważnej wizy indyjskiej jest możliwy w nagłych i uzasadnionych przypadkach, na 72 godziny lub maksymalnie do 15 dni, po przedstawieniu listu gwarancyjnego od instytucji, ważnych osobistości lub przed­sta­wi­cieli placówek dyplomatycznych. Koszt wystawienia wizy na lotnisku to 80 USD. Wizy nie można otrzymać na lądowych przejściach granicznych. Wymagany jest 12-miesięczny okres ważności paszportu (liczony od daty uzyskania wizy). Wjazd do Indii powinien nastąpić przed upływem 6 miesięcy od daty wystawienia wizy. W przypadku wizy tranzytowej wymagane jest okazanie biletu na dalszą podróż lub powrotnego do kraju. Czas oczekiwania na wizę wynosi od dwóch dni do trzech tygodni. Nie ma obowiązku udokumentowania określonej kwoty na każdy dzień pobytu. Przebywanie na terenie Indii bez ważnej wizy jest traktowane jako poważne wykroczenie. Dokumenty wymagane przy ubieganiu się o wizę turystyczną: paszport z od­powiednim okresem waż­ności, 2 aplikacje wizowe, 3 kolorowe zdjęcia, bilet powrotny lub jego rezerwacja, rezerwacja hotelu. W przypadku wizy biznesowej: zaproszenie od miejscowej firmy, fotokopia REGON, list intencyjny firmy polskiej w języku angielskim oraz dokumenty jak w przypadku wizy turystycznej.
Informacje dla kierowców
Turyści zmotoryzowani muszą legitymować się międzynarodowym prawem jazdy. Ruch jest lewostronny. W Indiach często zdarzają się wypadki drogowe na trasach między miastami. Powodem jest zły stan dróg, zły stan techniczny samochodów (szczególnie ciężarowych i autobusów) oraz łamanie przepisów przez kierowców. W razie wypadku drogowego, zwłaszcza gdy poszkodowanym jest człowiek lub krowa, może dojść do konfliktu z miejscową ludnością.
Podróżowanie po kraju
Wymagane jest specjalne ze­zwo­lenie (wydawane za pośrednictwem biur rejestracji cudzo­ziem­ców przez indyjskie MSZ oraz MSW) na wjazd na tzw. terytoria zastrzeżone i chronione: archipelagi Andamanów, Nikobarów, Lakkadiwów, wyspy Minikoj i Amindiwy, tereny przygraniczne stanów: Uttar Pradeś, Sikkim, Mizoram, Manipur, Arunaćal Pradeś, Himaćal Pradeś, Nagaland oraz Dżammu i Kaszmir.
Przepisy celne
Nie ma ograniczeń co do wysokości kwot przewo­żonych pieniędzy. Należy zgłosić kwoty przewyższające 10 tys. USD, zaleca się jednak zgłaszanie nawet niższych sum. Bez wcześniejszej deklaracji wwozu można wywieźć bez zezwo­lenia do 2500 USD. Obowiązujące przepisy celne mieszczą się w granicach ogólnie przyjętych. Bez cła można wwieźć: rzeczy osobiste, upominki o wartości do 100 USD na osobę, 200 szt. papierosów i 1 l mocnego alkoholu. Wwożenie aparatów fo­to­graficznych, komputerów, sprzętu audiowizualnego i telefonów komórkowych jest odnotowywane w paszportach przez urząd celny. Bezwzględnie zabroniony jest przywóz broni i amunicji. Nie wolno wwozić złota i srebra poza przedmiotami osobistego użytku. Z Indii nie wolno wywozić: antyków (przedmiotów mających ponad 100 lat), wyrobów z kości słoniowej, skór zwierząt (szczególnie gadów), skorup żółwi.
Bezpieczeństwo
W ostatnim czasie odnotowuje się zwięk­szone zagrożenie zamachami terrorystycznymi i przestępczością pospolitą. Szczególnie uważać należy na kradzieże kieszonkowe w miejscach tłumnie odwie­dza­nych przez turystów. Problemem są też nieuczciwi sprze­dawcy, rikszarze i taksówkarze, szczególnie na lotniskach. Terenami szczególnie zagrożonymi atakami terrorystycznymi są Dżammu i Kaszmir, Asam oraz pozostałe stany północno-wschodnie. Ze względu na zamieszki na tle religijnym wskazane jest zachowanie ostrożności w miejscach skupisk mniejszości wyznaniowych, szczególnie w stanach Gudźarat i Uttar Pradeś.
Przydatne informacje
• Walutę można wymienić na lotniskach, w hotelach, upo­waż­nionych bankach i u uprawnionych dealerów.
• Hindusi chętnie widzą uczestnictwo turystów w uro­czysto­ściach religijnych. Należy jednak pamiętać, że dostęp do nie­któ­rych świątyń może być ograniczony.
• W miejscach uczęszczanych przez turystów należy liczyć się z żądaniem drobnej opłaty.

ZDROWIE

Szczepienia
Wirusowe zapalenie wątroby A    zalecane
Wirusowe zapalenie wątroby B    zalecane
Żółta gorączka    -
Błonica, tężec, polio    zalecane
Dur brzuszny    zalecane
Wścieklizna    zalecane
Japońskie zapalenie mózgu    -
Menigkokowe zapalenie opon    zalecane
Zdrowie
Nie występują szczególne zagrożenia epidemiami, choć można się liczyć ze wzrostem zachorowań na malarię i dengę w okresie bezpośrednio po monsunie. Nie są wymagane żadne szczepienia, jednak zaleca się szczepienia przeciw żółtaczce typu A i B oraz tężcowi. W niektórych rejonach, np. Mumbaju, uzasadnione jest przyjmowanie leków przeciwmalarycznych. Zaleca się przestrzeganie higieny osobistej, picie wyłącznie wody przegotowanej lub napojów zamkniętych fabrycznie. Dostęp do opieki medycznej zależy od miejsca pobytu. W dużych miastach nie ma problemów z uzyskaniem fachowej pomocy. Koszt wizyty lekarskiej waha się od 10 do 20 USD, doba w szpitalu kosztuje od 30 do 120 USD (bez zabiegów i badań). W mniejszych miastach ceny tych usług są odpowiednio niższe. 

KURS WALUTY

nazwa waluty: rupia (INR)

100 INR =  6,40 PLN
1 USD = 45.57 INR
1 EUR = 61.47 INR
100 PLN = 1563.26 INR
10000 INR = 639.69 PLN = 219.43 USD = 162.67 EURO

CO ZWIEDZIĆ

Chhatrapari Shivaji Terminus (do 1996 roku: Victoria Terminus)

Chhatrapari Shivaji Terminus, po otwarciu nazwany Victoria Terminus, w Bombaju jest wyjątkowym przykładem architektury wiktoriańskiego gotyckiego odrodzenia połączonego z typowymi dla Indii elementami architektonicznymi. Budynek, zaprojektowany przez brytyjskiego architekta Frederick’a Willia’a Stevens’a, stał się symbolem Bombaju, jako “Gotyckiego Miasta”, oraz największym handlowym portem kraju. Terminal powstawał przez 10 lat począwszy od 1878 roku, w wielkim stylu wiktoriańskiego gotyku i oparciu o późnośredniowieczne, włoskie kanony. Jego niezwykłe kamienne kopuły, wieże, ostre łuki i oryginalne rozmieszczenie pomieszczeń zbliżone są do tradycyjnej architektury Indyjskich pałaców. Jest to wyjątkowy przykład spotkania i połączenia dwóch kultur – brytyjscy architekci pracowali tu z hinduskimi rzemieślnikami, aby włączyć hinduskie tradycje oraz idiomy architektoniczne do tworzącego się, unikatowego dla Bombaju stylu.

Fatehpur Sikri
 
Wybudowane w II poł. XVI w. przez władcę Akbara, Fatehpur Sikri (Miasto Wiktorii) było stolicą imperium Mogołów jedynie przez ok. 10 lat. Ten kompleks zabytkowych budowli i świątyni w jednorodnym stylu architektonicznym, zawiera jeden z największych meczetów w Indiach – Dżami Masdźid.

Fort w Agrze 

Niedaleko ogrodów Taj Mahal znajduje się ważny XVI w. pomnik Mogołów, znany jako Czerwony Fort w Agra. Ta potężna forteca powstała z czerwonego piaskowca i przynależy, wraz z długim na 2,5 kilometra murem obronnym, do cesarskiego miasta władających tu przez dłuższy czas Mogołów. Zawiera w sobie wiele bajkowych pałaców, takich jak pałac Jahangira czy Khas Mahal, wybudowany przez Szacha Johan (Shahbuddin Mohammed Shah Johan); wielkie sale audiencyjne (n.p. Diwan-i-Khas) oraz dwa przepiękne meczety.

Górskie linie kolejowe w Indiach

Nadal działające, te osobowe koleje przecinające piękne pejzaże kraju są wyjątkowym przykładem śmiałych, pomysłowych rozwiązań dla problemu transportu na całkowicie nierównym, górzystym terenie. Kolej Himalajska Dardżyling powstało w 1881 roku, natomiast budowę Koleji Nilgiri Mountain, postulowano od 1854 r., rozpoczęto w 1891 r. a ukończono w 1908 ze względu na trudności górskiej lokacji, która lasuje się na wysokości od 326 m.n.p.m. do 2 203 m.n.p.m. Było to znaczące udogodnienie ze względu na przemieszczanie się ludności oraz rozwój socjalno-ekonomiczny w kręgach kolonii brytyjskich.

Grobowiec Humayuna, Delhi
 
Ten grobowiec, wybudowany w 1570 r., ma szczególne kulturalne znaczenie, jako że był to pierwszy grobowiec ogrodowy na indyjskim subkontynencie. Kolejno inspirował on wiele architektonicznych innowacji, aż do powstania ogromnego mauzoleum Tadź Mahal.

Grupa zabytków w Hampi (dawn. Widżajanagar lub Widżajanagara - Gród Zwycięstwa)

Surowy i majestatyczny rejon Hampi był ostatnią stolicą ostatniego wielkiego hinduskiego królestwa Vijayanagar. Jego bajecznie bogaci książęta wybudowali świątynie Dravidian i pałace, które cieszyły się ogromnym zainteresowaniem podróżników pomiędzy XIV a XVI w. Podbity przez muzułmanów z Dekan w 1565 r., w ciągu sześciu miesięcy zostało okrutnie złupione a następnie porzucone.

Grupa zabytków w Khajuraho
 
Świątynie w Khajuraho powstały za czasów panowania dynastii Chandella, która swoje czasy świetności przeżywała w latach 950 – 1050. Zachowało się jedynie ok. 20 świątyń, należą one do trzech odrębnych grup z dwóch różnych religii – Hinduizmu i Dżainizmu. Uderza w nich doskonała równowaga pomiędzy architekturą a rzeźbą. Świątynia w Kandariya zdobiona jest obficie rzeźbami, które zaliczane są do najwspanialszych pośród innych arcydzieł Hinduskiej sztuki.

Grupa zabytków w Mahabalipuram

Ta grupa sanktuariów, ufundowana przez królów Pallava, została wykuta w skałach wzdłuż Wybrzeża Koromandelskiego w VII i VIII w. Obiekty te słyną zwłaszcza ze swoich rathas (świątynie kształtem przypominające rydwany), mandapas (jaskinie świątynne), wielkich płaskorzeźb na wolnym powietrzu, jak słynne „Zsłanie (Narodziny) do Gangesu”, oraz świątynia Rivage z tysiącami rzeźb poświęconych świętej Sziwie.

Grupa zabytków w Pattadakal
 
Pattadakal, w Karbataka, prezentuje wysoki poziom sztuki eklektycznej, w której – w VII i VIII wieku w czasach panowania dynastii Chalukya – osiągnięto umiejętność harmonijnego połączenia form architektonicznych północnych Indii z tymi z południa kraju. Zobaczymy tam imponujący ciąg dziewięciu świątyń, takich jak sanktuarium Dżaina. Jedno arcydzieło z tej grupy zdecydowanie się wyróżnia – Świątynia Virupaksha, wybudowana w ok. 740 r. przez królową Lokamahadevi, aby upamiętnić zwycięstwo jej męża – Raja Chola I – nad władcami z południa.

Jaskinie na wyspie Elefanta (hindi Gharapuri) 

„Miasto Jaskiń” na wyspie znajdującej się w Zatoce Omańskiej, niedaleko Bombaju, zawiera zbiór skał, których artystyczne zdobnictwo związane jest z kultem bogini Sziwy. Tutaj hinduska sztuka znalazła ujście swojej ekspresji, zwłaszcza na wielkich płaskorzeźbach w głównej jaskini.

Jaskinie w Ellora
 
Te trzdzieści cztery klasztory I świątynie, rozmieszczone na przestrzeni dwóch kilometrów, zostały wykopane tuż obok siebie w ścianie wysokiego bazaltowego klifu, niedaleko Aurangabad w Maharashtra. Ellora, ze swoimi niezmiennymi zabytkami, których powstanie datuje się na lata od 600 do 1000 r.n.e, ożywia starożytne społeczeństwo Indii. Elura nie jest jedynie kompleksem unikatowych artystycznych i technicznych dzieł, ale także – ze swoimi sanktuariami poświęconymi Buddyzmowi, Hinduizmowi i Dżinizmowi (lub z ang. Dżajnizmowi) – obrazuje ducha tolerancji, który był charakterystycznym dla starożytnych Indii.

Jaskinie wzgórz Adżanta
 
Pierwsza buddyjska spuścizna to jaskinie w Adżanta, których powstanie datuje się na II/I w.p.n.e. W czasach panowania Guptów w Indiach (V i VI w.n.e.), obok jaskiń starszych wykuwano nowe bogato je zdobiąc. Malowidła i rzeźby w Adżanta potwierdzają mistrzostwo buddyjskiej sztuki religijnej i ogromny wpływ, jakie wywarła ona na indyjską sztukę w ogóle.

Kompleks buddyjski w Sanchi
 
Na wzgórzu ponad równiną, w odległości ok 40 km od Bhopal, w miejscowości Sanchi znajduje się grupa buddyjskich budynków (są to trzy stupy, ruiny świątyń i klasztorów oraz pałace). Stopień ich konserwacji nie jest jednolity, ale ogólnie ich powstanie datuje się na wieki II/I p.n.e. Jest to najstarsze buddyjskie istniejące sanktuarium, które było ważnym i wielkim centrum Buddyzmu w Indiach aż do XII w.n.e.

Kompleks świątyń Mahabodhi w Bodh Gaya (hindi Badh Gayā)
 
Kompleks świątyń Mahabodhi jest jednym z czterech świętych miejsc połączonych z życiem Buddy, a w szczególności osiągnięciem Oświecenia. Pierwsza świątynia została wybudowana przez imperatora Asoka w III w.p.n.e., a zachowane tu świątynie datuje się na V i VI w.n.e. Są to jedne z najstarszych świątyń wybudowanych od razu z kamienia, które zachowały się w Indiach, od późnego okresu panowania Guptów.

Kościoły i klasztory w Goa

Kościoły i klasztory w Goa, pierwszej stolicy portugalczyków w Indiach – w szczególności Kościół Dobrego (Świętego) Jezusa (port.: Basílica do Bom Jesus) z grobowcem św. Franciszka-Ksawerego – ukazują drogę ewangelizacji w Azji. Ośrodki te miały ogromny wpływ na szerzenie stylu manuelińskiego (portugalskiego późnego gotyku, manuelino), manierystycznego oraz barokowego w sztuce we wszystkich krajach Azji, gdzie przeprowadzane były misje chrześcijańskie.

Kutb Minar oraz zabytki Delhi

Kutub Minar został wybudowany na początku XIII w. kilka kilometrów od Delhi. Jest to czerwona wieża z piaskowca, wysoka na 72,5 m, a jej średnica wynosi od 2,75 m. na szczycie do 14,32 m w podstawie, na całej długości zdobiona jest żłobieniami. Otaczający ją teren archeologiczny zawiera budynki nagrobne, niezwykle imponującą Bramę Alai-Darwaza – arcydzieło sztuki hindusko-muzułmańskiej (wybudowana w 1311 r.), oraz dwa meczety w tym Quwwatu'l-Islam, najstarszy w północnych Indiach, zbudowany z odzyskanych materiałów z dwudziestu świątyń Brahman.

Park Archeologiczny Champaner-Pavagadh
 
Park koncentruje wiele przykładów archeologicznego, historycznego i kulturalnego dziedzictwa. Wszystko to położone jest pośród imponujących krajobrazów zawierających miejsca prehistoryczne (jeszcze z chalkolitu – epoki miedzi), fortece pozostałe po starożytnych Hinduskich stolicach, oraz ruiny XVI w. stolicy stanu Gudżart. Miejsce to zawiera także, obok innych, ślady po fortyfikacjach, pałacach, budynkach religijnych, dzielnicach mieszkalnych, okręgach rolniczych i instalacjach wodnych, które mogły tu powstawać na przestrzeni od VIII do XIV wieku. Świątynia Kalikamata, na szczycie wzgórza Pavagadh, uważana jest za jedną z ważniejszych i przyciąga niezliczone ilości pielgrzymów każdego roku. Miejsce to jest jedynym, zachowanym w niezmienionym kształcie przed-mogolskim islamskim miastem.

Park Narodowy Kaziranga

W sercu Assam, park ten jest ostatnim miejscem w Indiach, nie zniszczonym ludzką ręką. Zamieszkuje go największa na świecie populacja nosorożców jednorożnych, obok wielu innych ssaków, takich jak tygrysy, słonie, pantery i niedźwiedzie, oraz tysiące ptaków.

Park Narodowy Keoladeo
 
Początkowo były to tereny łowieckie dla Maharadży, dziś jest to największy obszar, na którym zimują niezliczone ilości ptaków z Afganistanu, Turkmenistanu, Chin i Syberii. Zanotowane zostały tu 364 gatunki ptaków, łącznie z rzadkim żurawiem syberyjskim.

Park Narodowy Manas
 
Na łagodnych zboczach Himalajów, gdzie zalesione wzgórza ustępują miejsca nawarstwiającym się trawiastym obszarom oraz tropikalnym lasom, rezerwat Manas jest domem dla ogromnej liczby różnorodnych gatunków dzikich zwierząt, w tym zagrożonych wyginięciem, takich jak tygrysy, świnie karłowate, indyjskie nosorożce oraz indyjskie słonie.

Park Narodowy Nanda Devi oraz Park Narodowy Dolina Kwiatów (Valley of Flowers National Parks)
 
Są to jedne z najbardziej spektakularnych dzikich terenów w Himalajach. Nad wszystkim góruje szczyt Nanda Devi, który wznosi się na wysokość ponad 7 800 m. Park Narodowy Nanda Devi pozostał mniej więcej nietknięty z powodu swojej niedostępności. Jest zamieszkały przez różne zagrożone ssaki, ważnym jest tu zwłaszcza lampart śnieżny, himalajskie piżmowce oraz nachury (bharal lub owca niebieska). Park Narodowy Dolina Kwiatów jest znany ze swoich łąk endemicznych, alpejskich kwiatów i wyjątkowego piękna natury, jest także domem dla rzadkich i wymierających gatunków zwierząt, takich jak azjatyckie niedźwiedzie czarne, lamparty śnieżne, niedźwiedzie brunatne i niebieskie owce (natury). Te dwa Parki tworzą wyjątkową strefę przejściową pomiędzy łańcuchami górskimi Zanskaru i Wielkich Himalajów, zachwyt nad nimi widać w hinduskiej mitologii, a od stu lat chwalone są także przez górskich turystów jak i botaników.

Park Narodowy w Sundarban
 
Sundarban obejmuje 10 000 km2 powierzchni wodnej i lądowej (ponad połowa znajduje się na terenie Indii, reszta należy już do Bangladeszu) w delcie Gangesu. Jest to największy na świecie teren lasów namorzynowych. W parku żyje wiele gatunków rzadkich oraz zagrożonych wyginięciem, w tym tygrysy, ssaki wodne, ptak oraz gady.

Skalne schronienia Bhimbetka 

Skalne schronienia Bhimbetka położone są na podgórzu wzgórz Vindhyan, na południowym skraju płaskowyżu centralnych Indii. W masywie odkrytych piaskowców, nad stosunkowo gęstym lasem, znajduje się pięć skupisk naturalnych skalnych schronień, ukazujących malowidła, które powstawały na przestrzeni epoki mezolitu aż do okresu historycznego. Kulturowe tradycje mieszkańców dwudziestu jeden wiosek graniczących z tymi terenami są tu doskonale na naściennych malowidłach.

Świątynia Słońca, Konârak
 
Na wybrzeżach Zatoki Bengalskiej, skąpana w promieniach wschodzącego słońca, wznosi się świątynia Konarak, monumentalne przedstawienie rydwanu bóstwa słońca – Surya. Jego dwadzieścia cztery koła zdobione są symbolicznymi elementami, a zaprzężony jest w sześć koni. Wybudowana w XIII w., jest jednym z najsłynniejszych Brahmanskich sanktuariów w Indiach.

Taj Mahal
 
To ogromne mauzoleum z białego marmuru wybudowane w Agrze pomiędzy 1631 a 1648 rokim z rozkazu mogolskiego imperatora Shah Johan ku pamięci jego ukochanej żony. Taj Mahal jest klejnotem muzułmańskiej sztuki w Indiach ora jednym z bardziej popularnych i podziwianych arcydzieł światowego dziedzictwa kulturowego.

Wielkie Świątynie Chola

Dwie Wielkie Świątynie Chola z XI i XII wieku zostały dodane do kompleksu XI w, świątyń Brihadisvara w Thanjavur w 1978 roku. Wielkie Żyjące Świątynie Chola zostały wybudowane przez królów z imperium Chola, które rozciągało się przez całe południowe Indie i sąsiadujące z nimi wyspy. Grupa ta zawiera obecnie trzy XI i XII w. Świątynie Chola: Świątynię Brihadisvara w Thanjavur, świątynię Thanjavur i świątynię Airavatesvara w Darasuram. Świątynia Gangaikondacholisvaramm wybudowana przez Rajendra Pierwszego, została ukończona w 1035 roku. Jej 53 m. wieża sakralna (vimana) ma zaokrąglone rogi oraz łagodnie wznoszące się ku górze, łukowe elementy, które kontrastują z prostą i surową wieżą w Thanjavur. Posiada ona sześć par masywnych, monolitycznych figur dvarapalas (byli to uzbrojeni strażnicy świątyni), które strzegą wejść, wewnątrz zaś niezwykle piękne zdobienia z brązu. Kompleks świątyń Airavatesvara, wybudowanych przez Rajaraja Drugiego w Darasuram, prezentuje 24 m. vimana oraz kamienny posąg Sziwy. Świątynie te świadczą o geniuszu ludu Chola w kwestii architektury, rzeźby, malarstwa oraz wytworów z brązu.